سکنه ی شوش در ایران باستان

سکنه ی شوش در ایران باستان
 

مردمان شوش ایران باستان – طبق نظر کواترفاژ حامی نوع سیاه پوست که در کیونجیک دیده می شود نماینده عناصر اصلی و بدوی شوش است که ساکنین ان شاید مخلوطی از کوچیت و سیاهپوست بوده اند. معلوم نیست که آیا همین قوم بودند که نوع بودای سیاهپوست را به هندوستان آوردند یا نه؟مردم شوش مملکت خود را انزان – سوسونکا می نامیدند و قبائل مختلف زیر را به طور مشخص می شناختند. استرابون و مورخین اسکندر نیز بین سوزیانا یا سوسیس که در دشت واقع بود و کوهستان و جبال کسیا و پاراتاکین و مردیا و الیمائیس و اوکسیا فرق قائل می شدند.

کتاب «عزرا» نیز بین شوشنکیان یا ساکنین دشت اطراف شوش و عیلامیان یا ساکنین نواحی کوهستانی فرق می گذارد.

در زمان تسلط ایرانیان این ایالت «اواجا» (خوآجا) شناخته می شود و بالاخره در قرون وسطی خوزستان یا مملکت خوزها یا «هوزها» نامیده می شد.

قدیمی ترین نقوش برجسته اشکال مردم نژاد سیاهپوست مکرر دیده می شود و به خصوص در مورد تخته سنگ معروف «نارامسین» دیده می شود که پادشاه از نوع نژاد سامی بوده و رهبر گروهی مرده سیاهپوست است که به فتح و پیروزی نائل شده اند. «هنری فیلد» چندین سال قبل در طی سفرهای خود با کمال تعجب مشاهده کرده که مردم بشاگرد و سرحد که نواحی کوهستانی و دور دست مرزی بلوچستان ایران است دارای چهره بسیار تاریک هستند. علت، شاید آن باشد که تمام این ناحیه در اصل در اشغال مردم سیاهپوست آناریاکوی یا غیر آریان بود که در کلیه نواحی ساحلی خلیج فارس تا هندوستان وجود داشتند و اولاد آنها در آن نواحی باقی مانده اند «هال» معتقد است که مردم سیاهپوست عیلام و سومر از این نژاد هستند و به عقیده «هنری فیلد» این صحیح ترین نظریه ای است که درباره ی این مسئله بسیار مشکل می توان قبول کرد.